32) KALOSZE SZCZĘŚCIA / 1958 / reż. Antoni Bohdziewicz 😐

 Jan Kobuszewski, Tadusz Fijewski i Janusz Kłosiński

MOJA OCENA: 5/10 (średni)

Gatunek: Fantasy / Komedia / Sensacyjny

„Kalosze szczęścia” to film, który wywoływał u mnie nieco skrajne reakcje. Początkowa piosenka sugerować mogłaby typową bajkę dla dzieci. I tu widzu kochany zdziwisz się mocno oglądając dalej. Owszem są w filmie elementy typowo bajkowe, ale jest ich wbrew pozorom niezbyt dużo. Kolejne skrajne uczucia wywołuje u mnie gra aktorów.

Część z nich tkwi jeszcze wyraźnie w manierze przedwojennej, natomiast inna grupa jest już jedną nogą w latach 60. Dialogi, sposób ich intonacji – podobne odczucia. No ale nie mogę nie zaznaczyć, ze niektóre teksty z „Kaloszy szczęścia” są po prostu znakomite i zaskakujące jak na film z roku 1958. Nie zdradzę jednak szczegółów. Obejrzyjcie sami, choć zaznaczam, że odbiór może być bardzo różny. Aha, no oczywiście Tadeusz Fijewski – jak zawsze geniusz w swoim fachu. Chociażby dla niego trzeba film zobaczyć.

Gatunek: Komedia, Film sensacyjny, Film fantastyczny

Krótki opis fabuły (kto nie chce, niech nie czyta): Komedia z elementami baśni i fantastyki. Starsze panie – wróżki Terencja i Felicja – posłużyły malarzowi Makowskiemu jako modele do ilustracji bajek. Po wydaniu książki, na przyjęciu w pracowni okazuje się, że we wszystkich egzemplarzach bajek zniknęły strony z ilustracjami przedstawiającymi wróżki. One tymczasem wędrują po Krakowie. Parasol służy im jako antena, dzięki której kontaktują się z „krainą czarów”. Zamierzają udać się na szczyt wieży Kościoła Mariackiego, gdzie dostaną „kalosze szczęścia”. Dzięki tym niezwykłym butom można dowolnie przenosić się w czasie i przestrzeni. Jako pierwszy korzysta z nich znany malarz Kokowski. Kalosze przenoszą go do Paryża, do domu publicznego, w którym kiedyś bywał. Okazuje się jednak, że ta niezwykła podróż wcale nie uszczęśliwiła artysty. Wróżki postanawiają więc ofiarować kalosze komuś naprawdę nieszczęśliwemu. Zbiegiem okoliczności buty trafiają do erotomana i przenoszą go do …klasztoru, co wywołuje panikę wśród zakonnic. Następnym, także przypadkowym posiadaczem kaloszy jest aktor grający Kościuszkę. W czasie przedstawienia po wypowiedzeniu przez niego kwestii – „Chciałbym być znów pod Racławicami” natychmiast zostaje tam przeniesiony. Tymczasem Terencja i Felicja przemierzają Kraków w poszukiwaniu niezwykłego, choć trochę kłopotliwego podarunku z „krainy czarów”.

SKALA: 

Maria Gella i Teofila Koronkiewicz

Czesław Roszkowski

Reżyseria: Antoni Bohdziewicz / Scenariusz: Janusz Majewski, Antoni Bohdziewicz, Stanisław Grochowiak / Zdjęcia: Stanisław Wohl / Muzyka: Stefan Kisielewski

Obsada:

Maria Gella – 2 role: panna Terencja, wróżka Troska

Teofila Koronkiewicz – 2 role: panna Felicja, wróżka Radość

Zygmunt Zintel – fotograf

Czesław Roszkowski – emeryt Bączyński - urzędnik w "Biurze Rzeczy Znalezionych"

Marek Szyszkowski – Makowski

Tadeusz Fijewski – 2 role: Michalak, Hipek

Wacław Kowalski – strażak

Franciszek Pieczka – pielęgniarz

Jan Kobuszewski – milicjant Ważny

Tadeusz Pluciński – fałszywy Amerykanin

Kalina Jędrusik – Sonia

Barbara Wrzesińska – modelka Irena

Piotr Skrzynecki – uczestnik zebrania plastyków

Jan Koecher – poeta

Ignacy Gogolewski – student

Bronisław Dardziński – malarz Kokowski

Helena Gruszecka – M-me Rose

Jerzy Hordyński – erotoman

Helena Buczyńska – zakonnica

Janusz Kłosiński – milicjant Dobroduszny

Zbigniew Koczanowicz – Włoch

Henryk Kluba – klient Soni w domu publicznym

Antoni Bohdziewicz – kustosz Muzeum Cudownych Przedmiotów

Mieczysław Voit – Wendorf, sekretarz prezydenta Rady Emigracyjnej

Magdalena Celówna – Magda, dziewczyna słuchająca bajki

Stanisław Gronkowski – aktor grający Tadeusza Kościuszkę

Józef Pieracki – dyrektor szpitala

Czesław Lasota – strażak

Krystyna Feldman – dewotka

Barbara Wałkówna – narzeczona Makowskiego

Lena Wilczyńska – pani Rossi, właścicielka kanarka

Ludwika Castori – Basia, żona niewidomego architekta

Tadeusz Białkowski – plastyk

Stanisław Libner – Amerykanin w Rzymie

Władysław Olszyn – prezes Emigracyjnej Rady Jedności Narodowej w Londynie

Michał Szewczyk – Murzyn z latającego talerza