18) CZERWONE I ZŁOTE / 1969 / reż Stanisław Lenartowicz 🙂

Jadwiga Chojnacka i Wiesława Niemyska

MOJA OCENA: 7/10 (dobry)

Gatunek: Komedia obyczajowa

Liryczna opowieść o miłości dwojga starszych ludzi, przepleciona zabawnymi epizodami z życia prowincjonalnego miasteczka. Tak można krótko streścić fabułę filmu „Czerwone i złote”, który jest kolejnym przykładem raczej mało znanego obrazu, a jednocześnie bardzo poprawnie zagranego i mającego ten specyficzny klimat czarno-białych filmów z lat 60.

Obejrzałem go z prawdziwą przyjemnością i polecam tym, którzy nie mieli okazji jeszcze obejrzeć „Czerwone i złote”.

Gatunek: Komedia obyczajowa

Krótki opis fabuły (kto nie chce, niech nie czyta): Do małego miasteczka przybywa człowiek podający się za Ignaca, zaginionego przed pięćdziesięciu laty męża pani Barbary. Przyjmie go ona i uzna za swego. Powoli zyskuje on sympatię mieszkańców miasteczka. Tylko proboszcz patrzy na ten związek niechętnie, a sierżant MO podejrzliwie. Mężczyzna okaże się przyjacielem nieżyjącego już Ignaca.

SKALA: 

Zdzisław Karczewski

Wiesława Niemyska i Stanisław Milski (ciekawostka – barwne zdjęcie z planu)

Zdzisław Mrożewski i Zdzisław karczewski

 Wiesława Niemyska i Zdzisław Karczewski

Reżyseria: Stanisław Lenartowicz / Scenariusz: Stanisław Grochowiak / Zdjęcia: Czesław Świrta / Muzyka: Wojciech Kilar i Zdzisław Kalemba

Obsada:

Jadwiga Chojnacka - Barbara Kaczmarkowa

Zdzisław Karczewski - Zenon Kaługa vel Ignac Kaczmarek

Wiesława Niemyska - Bożenka, siostrzenica Kaczmarkowej

Jerzy Block - Szłapa

Aleksander Dzwonkowski - ksiądz Antoni

Wiktor Grotowicz - Banasik

Marian Jastrzębski - Lewandowski

Janusz Kłosiński - fryzjer Mizgalski

Zdzisław Maklakiewicz - sierżant Franciszek Knaps

Stanisław Milski - kościelny Zapieralski

Zdzisław Mrożewski - Jan Nepomucen Pożarski, pensjonariusz Domu dla Dorosłych w Lesznie

Marian Wojtczak - Siekierka

Jerzy Moes - syn kościelnego