Kocham polskie filmy: 17) PÓŹNE POPOŁUDNIE / 1964 / reż. Aleksander Ścibor-Rylski 🙂

sobota, 24 lutego 2018

17) PÓŹNE POPOŁUDNIE / 1964 / reż. Aleksander Ścibor-Rylski 🙂

Magdalena Zawadzka i Wanda Łuczycka

MOJA OCENA: 7/10 (dobry)

Gatunek: Psychologiczny

Film o kobiecie, która nie może pogodzić się z nadchodzącą starością, widziany oczami jej dorastającej córki. Ciekawy, choć nie rewelacyjny. Akcja toczy się Poznaniu, co warto zaznaczyć, bo mamy okazję obejrzeć stolicę Wielkopolski w latach 60.

Bardzo dobra rola Franciszka Pieczki. Atutem filmu są na pewno młodziutkie i śliczne Magdalena Zawadzka oraz Barbara Brylska. Film też w jakiś szczególnie wyjątkowy sposób przeniósł mnie wstecz. Już od pierwszych minut filmu czuć ducha epoki, co nie zawsze aż tak bardzo działa w filmach z tamtych lat. Może właśnie tocząca się dość leniwie akcja pokazująca codzienne życie sprawia, że czujemy tamten czas. Chociażby dlatego warto obejrzeć.

Gatunek: Film psychologiczny

Krótki opis fabuły (kto nie chce, niech nie czyta): Maria Siankowa, masażystka w średnim wieku, mieszka w jednej z poznańskich kamienic wraz z córką Tuńką i sublokatorem Januszem. Janusz jest kierowcą, marzy o dalekich podróżach, prowadzi korespondencję z ludźmi z odległych krajów. Pewnego dnia w mieszkaniu Siankowej pojawia się jeszcze jedna lokatorka – Bożena. Szybko wzbudza ona zainteresowanie Janusza, co wywołuje popłoch u Marii. Kobieta, dotąd skrywająca uczucie do sublokatora, teraz wyznaje mu miłość. Na próżno. Bożena i Janusz niebawem się wyprowadzają. Tuńka natomiast znajduje plik listów do Janusza od jego zagranicznych respondentów. Okazuje się, że matka dziewczyny ukrywała je. Tymczasem, jak na ironię, Janusz z Bożeną niebawem wracają pod jej dach.

SKALA: