Kocham polskie filmy: 79) GIUSEPPE W WARSZAWIE / 1964 / reż Stanisław Lenartowicz 🙂

środa, 18 lipca 2018

79) GIUSEPPE W WARSZAWIE / 1964 / reż Stanisław Lenartowicz 🙂

Elżbieta Czyżewska i Antonio Cifariello

MOJA OCENA: 7/10 (dobry)

Gatunek: Komedia / Wojenny

Perypetie włoskiego żołnierza, który dezerteruje z frontu wschodniego i ukrywa się w mieszkaniu warszawskiego rodzeństwa, by w końcu zostać sprzymierzeńcem Polaków w walce z Niemcami. Młodemu żołnierzowi włoskiemu jadącemu z frontu wschodniego na urlop do domu skradziono w Warszawie pistolet maszynowy.

Podejrzewa o to jedną z pasażerek pociągu, Marię. Idzie do jej mieszkania i tam już pozostaje. Maria działa w konspiracji i po pewnym czasie Giuseppe okazuje się bardzo użyteczny – porusza się swobodnie wśród łapanek, wykrada Niemcom broń, itp. Nawet brat Marii, Staszek, marzący tylko o spokoju i odżegnujący się od wszelkiej działalności konspiracyjnej – zostaje w nią wciągnięty. A Giuseppe odnajdzie swój pistolet maszynowy, kiedy cała trójka walczyć będzie w partyzantce przeciwko Niemcom. „Giuseppe w Warszawie” to komedia, jak na lata sześćdziesiąte dosyć śmiała. Niewiele bowiem do tego czasu powstało filmów traktujących okupację na wesoło. Stanisław Lenartowicz przedstawił ją od strony obyczajowej, codziennej, zwykłej – choć także dramatycznej, pokazał, że i w tym tragicznym okresie warszawiaków nie opuszczało poczucie humoru. Film ma wartką akcję, instruktażowo wręcz wykonane zdjęcia – w poszukiwaniu „warszawskich”, wojennych plenerów ekipa musiała udać się aż do Wrocławia. W roli tytułowego Giuseppe wystąpił znany z takich filmów jak „Panienki z międzymiastowej”, „Ciao, ciao bambina”, „Rzymskie opowieści” Antonio Cifariello. Filmowe rodzeństwo zagrali Elżbieta Czyżewska i Zbigniew Cybulski.

SKALA: