Kocham polskie filmy: 44) DESZCZOWY LIPIEC / 1957 / reż Leonard Buczkowski 🙂

poniedziałek, 2 kwietnia 2018

44) DESZCZOWY LIPIEC / 1957 / reż Leonard Buczkowski 🙂

Urszula Modrzyńska i Ryszard Barycz

MOJA OCENA: 6/10 (niezły)

Gatunek: Obyczajowy

Reżyser i scenarzysta, Leonard Buczkowski, stworzył w filmie „Deszczowy lipiec”, bardzo dobry zarys relacji panujących w społeczeństwie żyjącym pod koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Jednak, po obejrzeniu filmu, przekonacie się, że temat w nim poruszany, jest aktualny do dziś. I być może, zawsze był i zawsze będzie?

Anna przyjeżdża na urlop pociągiem z Warszawy do Zakopanego. Na pierwszy rzut oka, a nie znając przyczyny, widz z pewnością zauważy, że kobieta jest smutna i raczej nie w nastroju do wakacyjnych eskapad. Przyczyna smutku, wyjaśnia się tego samego dnia, przy kolacji. Kiedy to znający ją i jej życie osobiste -czy uważający się za takich co je znają- wczasowicze, komentują przyjazd Anny bez męża oraz to, że ten jawnie ją zdradza. Uroczą, słomianą wdową zainteresuje się Andrzej- jednak po zdecydowanej odprawie, chwilowo odpuszcza. Chłopak nie jest na wczasach sam. Co prawda nie z żoną, jednak z kobietą, która ma romans z żonatym mężczyzną z Warszawy i on o tym wie. Skomplikowane to wszystko. Gdy Anna dowiaduje się jakie relacje łączą tych dwojga, postanawia, uwieść Andrzeja. I tak rozpocznie się gra, w której raz on rozdaje karty, raz ona. Przy czym, są niemalże bez przerwy, obserwowani przez wścibskich i okrutnych w swych osądach wczasowiczów.

Czyj będzie ostatni ruch? Kto wygra? Czy w ogóle jest możliwość stwierdzenia wygranej w przypadku miłości? Zawsze ktoś cierpi. Pary u których na pozór wszystko jest poukładane, też mają swoje problemy. Taka na przykład żona, która mówi do swojego męża siedzącego przy stole, wiecznie zasłoniętego gazetą a ten zdawkowo i na odczepnego jej odpowiada. Kto z tych dwojga jest bardziej nieszczęśliwy? Na dodatek nie za bardzo wczasy się udały, ponieważ lipiec jest wyjątkowo deszczowy. Codziennie pada. Wszyscy wczasowicze próbują organizować sobie czas w hotelu, wspólnie z innymi letnikami. Często grają w brydża, komentują zachowania innych oraz romansują między sobą. Wszystko zapewne z nudów. Anna początkowo jest obok tego wszystkiego, nie czuje spójności z ludźmi, z którymi codziennie przebywa przy jednym stole. Znajomi współczują jej, próbują pomóc, może lubią. Wszystko zmienia się, gdy Anna nawiązuje bliższą relację z Andrzejem i wreszcie widz zauważa uśmiech na jej twarzy. Obecni przy wspólnym stole wczasowicze, nagle zaczynają dostrzegać w niej same wady a Anna staje się dla nich wręcz irytująca.

Jak złudne jest to, co czasem widzimy przez kilka sekund- scenę i słowa wyrwane z kontekstu, milczący obraz zza okna. Ludzie zazwyczaj nie wyciągają pozytywnych wniosków, raczej negatywne. Przedstawiające innych w złym świetle. I co najbardziej zaskakujące, ci co w najbardziej złośliwy sposób komentują czyjeś zachowanie, sami zachowują się tak samo lub nawet gorzej. Żony i mężowie na poczcie telegrafują do mężów i żon, by nie przyjeżdżali, ponieważ leje i leje. Pogoda kiepska, więc nie warto. Pisząc te słowa wtulają się w ramiona kochanków, całują. Obłudny, wakacyjny czas. Wczasy nie mają nic wspólnego z wypoczynkiem, dzieci wrzeszczą, niektórzy nudzą się w swoim towarzystwie i ta ciągła powtarzalność zdarzeń. Właściwie, tak jak w domu. Po co więc z niego wyjeżdżać? Leonard Buczkowski pokazał w swym filmie zaściankowe i wbrew pozorom, niezbyt inteligentne towarzystwo. Tematy ich rozmów są płytkie, pragnienia przyziemne.

Podsumowując, powiem, że naprawdę warto zobaczyć ten film. Nie tylko dla interesującej, życiowej fabuły, ale i dobrej gry aktorskiej.

SKALA: