127) MANEWRY MIŁOSNE / 1937 / reż Konrad Tom i Jan Nowina-Przybylski 🙂

Aleksander Żabczyński i Tola Mankiewiczówna

MOJA OCENA: 7/10 (dobry)

Gatunek: Komedia / Muzyczny

On, porucznik Niko (Aleksander Żabczyński), to huzar podrywacz. Niedawno jednak zakochał się na zabój. Podczas balu przebierańców, urządzonego przez generała huzarów, poznał tajemniczą, elegancką kobietę, z którą przetańczył całą noc. Ta jednak nie odkryła przed nim swojej tożsamości i - gdy nadszedł czas - uciekła z balu, niczym Kopciuszek. Następnego ranka, gdy Niko odsypia wspomniane przyjęcie, do jego domu przybywa trójka opiekunów porucznika wybranych przez radę familijną. Reprezentanci rodziny maja położyć kres hulaszczemu życiu najmłodszego z rodziny i doprowadzić do ślubu z baronową Kolmar (Tola Mankiewiczówna).

Ona – to baronowa Kolmar. Piękna, bogata rozwódka, prawdopodobnie najlepsza partia w okolicy. Ma już jednego adoratora, księcia Lampensteina (Ludwik Sempoliński), nie bierze go jednak na poważnie. Podczas balu poznaje porucznika Niko i zakochuje się w nim z wzajemnością. Nie ujawnia przed nim swojej tożsamości, nie chce by wiedział, że to ona jest baronową, z którą ma się ożenić. Chce, by zobaczył w niej coś więcej, niż tytuł i pieniądze.

Do ponownego spotkania zakochanych dochodzi już w posiadłości baronowej. Niko, zmuszony do wyjazdu, przybywa do swojej przyszłej narzeczonej w przebraniu ordynansa, ten zaś udaje porucznika. Baronowa odkrywa intrygę i sama również przebiera się za pokojówkę, ta zaś za swoją panią. Jak wygląda finał, warto przekonać się samemu, choć nietrudno się domyślić, że komedia Konrada Toma kończy się happy endem.

„Manewry miłosne" to jeden z wielu filmów powstałych w latach trzydziestych, który wykorzystuje znany schemat komedii omyłek, gdzie oś akcji stanowią problemy z połączeniem się pierwszoplanowej pary zakochanych, której z pomocą przychodzi druga, tym razem „komiczna para" np. służących (tu granych doskonale przez Mirę Zimińską i Stanisława Sielańskiego). Film, według scenariusza Konrada Toma, to też znakomita komedia muzyczna, okraszona szlagierami skomponowanymi przez mistrza międzywojennej muzyki filmowej, Henryka Warsa. W filmie można usłyszeć takie piosenki, jak: „ Powróćmy jak za dawnych lat" czy „Jak trudno zapomnieć".

Stare_kino1Film Konrada Toma i Jana Nowiny – Przybylskiego, mimo swojej fabularnej schematyczności, to bardzo dobra komedia, okraszona dobrym aktorstwem i dość sprawną realizacją, z niebanalnym humorem. Mówiąc o tym filmie nie można nie wspomnieć też ciekawego epizodu Lody Halamy, polskiej Josephine Baker, grającej Córkę Pułku. Ta tancerka, aktorka i choreografka, mimo małej roli, którą jej przypisano w scenariuszu, swoją ekranową energią i dynamiką zawłaszcza filmem. To kolejna postać, którą trzeba zapamiętać, a która dobrze charakteryzuje polską scenę artystyczną okresu międzywojennego - i nie tylko.

SKALA: 

Aleksander Żabczyński i Tola Mankiewiczówna

Loda Halama

Loda Halama

Mira Zimińska i  Stanisław Sielański

Aleksander Żabczyński i Loda Halama

Loda Halama

Tola Mankiewiczówna

Reżyseria: Jan Nowina-Przybylski, Konrad Tom / Scenariusz: Konrad Tom / Zdjęcia: Albert Wywerka / Muzyka: Henryk Wars

Obsada:

Tola Mankiewiczówna – baronowa Kolmar

Loda Halama – córka pułku

Aleksander Żabczyński – porucznik Niko – książę Quanti

Stanisław Sielański – ordynans porucznika Nika

Mira Zimińska – pokojówka baronowej

Józef Orwid – stryj Waldemar

Ludwik Sempoliński – książę Lambenstein

Amelia Rotter-Jarnińska – ciotka Leonia

Aniela Miszczykówna – Babette

Maria Żabczyńska – Cyganka

Irena Grywiczówna – pokojówka

Andrzej Bogucki – huzar

Roman Dereń – lokaj baronowej

Marian Domosławski – generał

Aleksander Suchcicki – huzar

Eugeniusz Koszutski – gość w karczmie

Józef Bukowski – karczmarz

Adam Aston – śpiewający Cygan

Mieczysław Bil-Bilażewski – huzar

Ziutek Kudła – chłopak